“ကြၽန္မ ရွင့္ကိုႀကိဳက္တယ္”
“ငါမွာမိန္းမရွိတယ္ေလ”
ေယာက်ာၤးက လက္မွာဝတ္ထားတဲ့လက္စြပ္ကို ပြတ္သပ္ရင္ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
“ကြၽန္မ ဒါေတြဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ရွင့္စိတ္ကိုပဲကြၽန္မသိခ်င္တယ္။ ရွင္ ကြၽန္မကိုႀကိဳက္လား”
ဒီအေျဖကို ႀကိဳေတြးမိၾကမွာပါ။ ေယာက်ာၤးက ေခါင္းေမာ့ၿပီးေကာင္မေလးကိုေသ ခ်ာၾကည့္လိုက္တယ္။ မိန္းကေလးက အသက္ (၂၄)ႏွစ္။ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳတယ္။ အ႐ြယ္ေကာင္းတဲ့အသက္အ႐ြယ္ပါ။
အသားအေရျဖဴစြတ္တယ္။ ဖ်တ္လတ္သန္စြမ္းတယ္။ အေရာင္ေတာက္ၿပီးစြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့မ်က္ဝန္းတစုံ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့
“တကယ္လို႔ ရွင္လည္းကြၽန္မက သေဘာက်တယ္ဆိုရင္ ကြၽန္မရွင္နဲ႔ခ်စ္သူျဖစ္ခ်င္တယ္”
စိတ္မရွည္တဲ့အဆုံးမွာေကာင္မေလးက ဒီစကားကို ထပ္ေျပာလိုက္တယ္။
“ငါ့မိန္းမကိုငါခ်စ္တယ္” ေယာက်ာၤးက ျပတ္ျပတ္သားသားေျဖလိုက္တယ္။
“ရွင္ သူ႔ကိုခ်စ္တယ္? သူ႔ကိုဘယ္လိုခ်စ္တာလဲ? အခုလက္ရွိ သူ႔အသက္အ႐ြယ္က အိုေနၿပီ အရင္လိုၾကည့္မေကာင္းေတာ့ဘူးမလား? အဲဒါေၾကာင့္ကုမၸဏီက ပါတီပြဲကို ရွင္တခါမွ မေခၚလာရဲတာမလား”
ေကာင္မေလးက ဆက္ေျပာသြားခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေယာက်ာၤးရဲ႕ေအးစက္စက္အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ စကားကိုရပ္တန္႔လိုက္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အနည္းငယ္ ႏႈတ္ဆိတ္သြားၾကတယ္။
“မင္း ငါ့ကို ဘာေတြသေဘာက်တာလဲ” ေယာက်ာၤးကေမးလိုက္တယ္။
“ရင့္က်က္တယ္။ တည္ၿငိမ္တယ္။ အျပဳအမူေတြက ေယာက်ာၤးပီသတယ္။ ဂ႐ုစိုက္တတ္တယ္။ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္မေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ ေယာက်ာၤးေတြ႕နဲ႔ မတူဘူး။ ရွင္ကထူးျခားတယ္ ”
ေယာက်ာၤး ေဆးလိပ္မီးညႇိရင္းေမးလိုက္တယ္။
“လြန္ခဲ့တဲ့ (၃)ႏွစ္တုန္းက ငါဘယ္လိုပုံစံလဲဆိုတာ မင္းသိလား? ”
“ကြၽန္မ မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ရွင္ ေထာင္က်ဖူးလည္း အေရးမႀကီးဘူး။”
“လြန္ခဲ့တဲ့ (၃)ႏွစ္က ငါလည္း မင္းေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ေယက်ာၤးေတြလိုပါပဲ”
ေကာင္မေလးကို ဂ႐ုမစိုက္ပဲ ေယာက်ာၤးကဆက္ေျပာတယ္။
“သာမန္ တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ရ။ အလုပ္လုပ္တာ အဆင္မေျပဘူး။ တေနကုန္ အရက္ေတြေသာက္ ေဒါသေတြခဏခဏထြက္။ ကိုယ့္ခ်စ္သူကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္ခ်င္မွစိုက္တယ္ ”
“ဒါဆို ဘယ္လိုေျပာင္းလဲသြားတာလဲ” ေကာင္မေလးစိတ္ဝင္စားသြားတယ္။
ဘယ္အရာက ဒီေယာက်ာၤးကိုေျပာင္းလဲသြားေစတာလဲဆိုတာ သူသိခ်င္လာတယ္။
“သူေၾကာင့္လား?”
“အင္း”
“သူက အၿမဲတမ္းကိစၥတိုင္းကို အတြင္းက်က် သိထားတဲ့အတိုင္းပဲ။ ငါ့ကိုအမ်ားႀကီး သင္ျပေပးခဲ့တယ္။ အရႈံးအျမတ္ကို သိပ္အေလးမထားဖို႔။ မ်က္စိေရွ႕က ျပသာနာကို အရမ္းအေလးမထားဖို႔။
လူေတြကိုေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံတတ္ဖို႔ ငါကိုသင္ေပးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ငါကသူေရွ႕မွာဆို ဘာမွ နားမလည္ မသိတတ္ေသးတဲ့ကေလးတေယာက္လိုပဲ။ေျပာရရင္ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက
မင္းငါကိုျမင္သလ ိုမ်ိဳးနဲ႔သိပ္မကြာဘူးလို႔ေျပာရမယ္။ အဲတုန္းကေတာ္ေတာ္ ထူးဆန္းတာက စိတ္ဆတ္ ေခါင္းမာတတ္တဲ့ငါက သူေျပာတာပဲနားေထာင္တယ္။ သူေျပာတဲ့အတိုင္း အျဖစ္မွန္ကိုလက္ခံႏိုင္ခဲ့တယ္။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အသုံးမက်တာသိေတာ့ အလုပ္ကိုႀကိဳးႀကိဳးစားစားလုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ့ႏွစ္ ႏွစ္ကုန္မွာ အလုပ္က နည္းနည္း အဆင္ေျပလာခဲ့တယ္။ ငါတို႔လည္း လက္ထပ္လိုက္ၾကတယ္”
ေဆးလိပ္ျပာေခြၽရင္း ေယာက်ာၤးကဆက္ေျပာတယ္။
“အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့တာ။ ႏွစ္ေယာက္ကို ကုတင္တစ္လုံးတည္းနဲ႔ အိပ္ခဲ့ရတယ္။ အိမ္ကပစၥည္းဆိုတာ နည္းလိုက္တာမွ သနားဖို႔ေတာင္ေကာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့မဂၤလာေဆာင္ၿပီး တစ္ႏွစ္ၾကာမွ
ငါ သူ႔ကို ပထမဆုံးစိန္လက္စြပ္ (၁)ကြင္းဝယ္ေပးႏိုင္တာ။ ႏွစ္ဝက္ေက်ာ္ေလာက္ ပိုက္ဆံစုလိုက္ရတယ္။ ဒါေတာင္ သူမသိေအာင္ခိုးစုရတာ။ သူသိရင္ ေပးဝယ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲ့တုန္းကလည္း ေဆးလိပ္ အရက္ေၾကာင့္
က်န္းမာေရးက ဆိုးလာေသးတယ္။ ေဆာင္းတြင္းဖက္ႀကီးမွာလည္း ညမအိပ္ပဲ ငါ့အတြက္ သူစြပ္ျပဳတ္ လုပ္ေပးတယ္။ အဲဒီ့အရသာမ်ိဳးကို သူပဲလုပ္တတ္မယ္ ထင္တယ္”
ေယာက်ာၤးက အရင္ကအေၾကာင္းေတြကို ေျပာရင္းအခ်ိန္ကိုသတိမထားမိလိုက္ဘူး။ အတိတ္ကအေၾကာင္းေတြကို မနားတမ္းေျပာေနမိတယ္။
မိန္းကေလးကလည္း စကားျဖတ္ခ်င္ပုံမရဘူး။ ေျပာသမွ်ကို ၿငိမ္နားေထာင္ေနတယ္။ ေယာက်ာၤးက နာရီကို သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ ည(၁၀)နာရီထိုးေနၿပီ။
“ဟား…ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဒီေလာက္မိုးခ်ဳပ္သြားတာ သတိမထားမိလိုက္ဘူး”
ေယာက်ာၤးက အားနာနာနဲ႔ၿပဳံးလိုက္တယ္။
“အခုမင္းနားလည္ႏိုင္ၿပီလား?။ သူ႔အေပၚသစၥာေဖာက္တဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳး ငါလုပ္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ လုပ္မွာလည္းမဟုတ္ပါဘူး”
“သိပါၿပီ။ ဒီလိုလူတေယာက္ကို အရႈံးေပးလိုက္ရတာ ကြၽန္မေက်နပ္ပါတယ္”
မိန္းကေလးက လက္ေလွ်ာ့လိုက္တဲ့ပုံစံနဲ႔ေခါင္းခါရင္း ေျပာလိုက္တယ္။
“ကြၽန္မလည္း သူလို အ႐ြယ္ေရာက္ရင္ သူ႔ထက္ပိုသာမွာပါ”
“အင္းေပါ့ အဲဒါဆို ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ ေယာက်ာၤးမ်ိဳးရွာေတြ႕မွာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား? အရမ္းမိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ။ ငါလိုက္ပို႔ေပးမယ္။”
မိန္းကေလးကိုလိုက္ပို႔ေပးဖို႔သူထလိုက္တယ္။
“ရပါတယ္ ကြၽန္မဖာသာျပန္လိုက္ပါမယ္” ေကာင္မေလးက လက္ဟန္ျပၿပီးေတာ့
” ျပန္သြားေတာ့ေလ သူစိတ္ပူေနလိမ့္မယ္” လို႔ဆက္ေျပာလိုက္တယ္။ ေယာက်ာၤးက တခ်က္ၿပဳံးၿပီး လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။
“သူကလွလား?”
“အင္းအရမ္းလွတယ္”
ညအေမွာင္ထဲမွာ ေယာက်ာၤးရဲ႕အရိပ္အေယာင္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တယ္။ မိန္းကေလးတေယာက္တည္း စားပြဲဝိုင္းမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ေယာက်ာၤးအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တံခါးဖြင့္ၿပီး အိပ္ခန္းဆီကို
တန္းသြားလိုက္တယ္။ မီးဖြင့္လိုက္တယ္။ ကုတင္နားကို ေလွ်ာက္သြားၿပီး ထိုင္လိုက္တယ္။
“မိန္းမေရ ဒါ (၄)ေယာက္ေျမာက္ရွိၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔ငါကို ဒီေလာက္ ေကာင္းေအာင္လုပ္ ေပးခဲ့တာလဲ? အခု ငါ့ကို ႀကိဳက္ေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနၿပီ။ ေတာ္ၾကာ ငါစိတ္ေျပာင္း သြားႏိုင္တယ္ေနာ္။ ဘာျဖစ္လို႔ငါကို
ဒီေလာက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း အရင္ထြက္သြားရတာလဲ? ငါ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ေနခဲ့တာ အရမ္း အထီးက်န္ေနၿပီကြာ”
သူ မ်က္ရည္ေတြကို မ်ိဳသိပ္ရင္း ေျပာေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ မထိန္းႏိုင္ပဲ စီးက်လာတယ္။ တစက္ၿပီး တစက္ ပါးျပင္ေပၚက စီးက်လာၿပီး လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ဓာတ္ပုံေဘာင္ေပၚ က်သြားခဲ့တယ္။
အလင္းေရာင္မျပည့္ဝတဲ့ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ဓာတ္ပုံထဲမွာ ဆုံးသြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ၾကင္နာမႈေတြ ျပန႔္ႏွံ႔ေနခဲ့တယ္။
Credit;Myanmar Post
Readmore;အေနေ၀းေပမယ့္ ေသြးေအးမသြားေစဖို႔
